this i promise you (ห้ามใจไม่ได้)

   

  "เรื่องอะไรผมจะหย่า อยากหย่าก็ไปฟ้องหย่าเอาเองละกัน" ธารายักไหล่ทำท่าไม่สนใจ แถมเขายังทำหน้าทำตาน่าหมั่นไส้จนเธอแทบอยากจะเดินไปทึ้งผมหยักศกให้หายเจ็บใจ "ผมรู้หรอกน่าว่าคุณก็ไม่อยากหย่ากับผมเหมือนกัน รักก็บอกมาเหอะ ทำมาเล่นตัวอยู่ได้" เขายิ้มยียวนกวนประสาทเธออย่างต่อเนื่อง

     "ฉันไม่ได้รักคุณ" เธอยืนยัน พยายามยืนยันเสียงแข็ง แม้จะไม่แข็งแรงเท่าไรนัก ให้ตายสิ ทำไมตอนเขากวนประสาทถึงได้ดูดีขนาดนี้ล่ะ เธอคิดในใจแล้วอยากจะหยิกแขนตัวเอง "คนกะล่อน ปลิ้นปล้อน ไม่รักษาสัญญาแบบคุณนี่ เป็นประเภทผู้ชายที่ฉันเกลียดที่สุดเลย"

     ธาราเดินดุ่มเข้าไปใกล้ ก้มหน้าลงจนใบหน้าเขานั้นแทบจะสัมผัสใบหน้าเมียสุดที่รักของเขา "ตอนมีอะไรกัน ไม่เห็นจะบอกว่าเกลียดนี่..." เขายิ้มกว้าง โชว์ฟันเรียงสวยใส่ใบหน้าเรียวเล็ก "ผมล่ะชอบจริง ๆ ตอนคุณเรียกชื่อผม....โอ๊ยเจ็บนะ มาลาริน" เขายกมือขึ้นปัดป้องฝ่ามือของเมียสุดที่รัก ตัวเล็กนิดเดียวแต่แรงเยอะเหลือเกิน เขาวิ่งหนีเธอที่ไล่ทุบเขาไม่หยุด

     "ผมเจ็บนะมิ้นท์" เขาทำเสียงอ้อนเมื่อเห็นเธอหมดแรง ยืนเท้าเอว หอบเล็กน้อย "เจ็บจะตายอยู่แล้ว เนี่ยแขนหักหรือเปล่าก็ไม่รู้" เขาทำเป็นลูบตัวไปมา "พาผมไปโรงพยาบาลเลย" เขาทำท่าเจ็บเกินจริง ทำให้เธอหมั่นไส้จนแทบอยากจะกรีดร้องออกมาให้ดังลั่นบ้าน ให้มันได้ยินทั้งโลกไปเลย ว่าไอ้คนตรงหน้านั้นนิสัยแย่ขนาดไหน

     "ที่เดียวที่ฉันจะไปกับคุณมีแค่ที่เดียวเท่านั้นแหละ"

     "ที่ไหน" เขาต่อปากต่อคำ ยิ้มกริ่มมุมปากชอบใจ ใบหน้าแดงโกรธของเธอนี่แหละที่ทำให้เขาอยากจะเดินเข้าไปกอดฟัด

     มาลารินกลอกตาใส่ "อำเภอ" เธอเดินสะบัดหน้าหนีผ่านตัวเขาไปอย่างอารมณ์เสีย ที่อะไรอะไรก็ไม่เป็นดั่งใจเธอสักอย่างเดียว 

     "ดูละครมากไปไหมนั่น" เขาตะโกนไล่ตามหลัง "อยากหย่าก็ไปฟ้องหย่าโน้น ไม่หย่าให้โง่หรอก เรื่องอะไรจะหย่า" เขาพูดไปหยิบมือถือตัวเองขึ้นมา เปิดหน้า chat ของเธอที่เขาบันทึกชื่ว่า "มาลารินเมียสุดที่รัก" แล้วส่งรูปที่เขาแอบถ่ายเอาไว้ตอนที่เธอนอนหลับ....น้ำลายไหลยืด ส่งไปให้เธอแล้วหัวเราะชอบใจเมื่อได้ยินเสียงกรี๊ดดังเข้าหู

"ทะเลาะกันบ่อยแบบนี้ สงสัยจะมีลูกหัวปีท้ายปีค่ะ"

รัชตะ

๑๙ กรกฎาคม ๒๕๖๓